ASTM D-5488-94d standardına gore biyobozunur mikroorganizmaların
enzimatik mekanizmalarıyla karbondioksit, metan, su, inorganik bileşiklere
parçalanabilir anlamına gelmektedir.
Kompostlanabilme ise maddenin kompost medya kullanılarak biyolojik
olarak yıkılabilmesidir. Biyolojik olarak parçalamak ise organic bir maddenin
biyolojik aktivite yardımıyla, büyük çoğunlukla mikroorganizmaların enzim
aktivitesi ile, parçalanmasıdır. Bu da
maddenin kimyasal yapısında önemli değişikliklere sebep olur. Ortaya çıkan son
ürünler oksijen varlığında karbondioksit, yeni biyokütle ve su iken, oksijen
olmayan ortamlarda metan olmaktadır. Bu da European Standard EN 13432:2000
standardında tanımlanmıştır. Fakat kullanılan standard göre, ASTM ya da EN,
kompostlanabilirlik seviyesini belirlemek için farklı kompostlama koşulları
(nem ve sıcaklık döngüsü) değerleri kullanılması gerekmektedir. Bu durum da farklı standart koşullarında elde edilen sonuçların
karşılaştırılmasını zor kılmaktadır. Bunlara ek olarak mineralizasyon miktarı
ve biyobozunma sonrası rezidü olarak kalan maddenin doğası da önemlidir. Toksik artık maddelere sahip kirleticilerin durumlar ve
bu ürünlerin biyoparçalanmaları için gerçekleşen kimyasal reaksiyonlar bitki büyümesini
inhibe edebilmektedir. Aslında en önemli nokta oluşan bu ürünlerin çevreye
zararının belirlenmesidir. Bu değer de eko-toksiklik olarak adlandırılmaktadır.
Bazı faktörler biyobozunurluk hakkında ipuçları sağlamaktadır. Hidrofobik karakter, makromoleküler ağırlık,
jeolların kristalliği ve ya büyüklüğü biyoparçlanabilirlik değerini
düşürmektedir. Buna karşılık polisakkaritlerin varlığı
biyoparçalanabilirliği arttırmaktadır.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder