Biyobozunurluk ve Kompostlanabilirlik Kavramları

ASTM D-5488-94d standardına gore biyobozunur mikroorganizmaların enzimatik mekanizmalarıyla karbondioksit, metan, su, inorganik bileşiklere parçalanabilir anlamına gelmektedir.  Kompostlanabilme ise maddenin kompost medya kullanılarak biyolojik olarak yıkılabilmesidir. Biyolojik olarak parçalamak ise organic bir maddenin biyolojik aktivite yardımıyla, büyük çoğunlukla mikroorganizmaların enzim aktivitesi ile, parçalanmasıdır.  Bu da maddenin kimyasal yapısında önemli değişikliklere sebep olur. Ortaya çıkan son ürünler oksijen varlığında karbondioksit, yeni biyokütle ve su iken, oksijen olmayan ortamlarda metan olmaktadır. Bu da European Standard EN 13432:2000 standardında tanımlanmıştır. Fakat kullanılan standard göre, ASTM ya da EN, kompostlanabilirlik seviyesini belirlemek için farklı kompostlama koşulları (nem ve sıcaklık döngüsü) değerleri kullanılması gerekmektedir. Bu durum da farklı standart koşullarında elde edilen sonuçların karşılaştırılmasını zor kılmaktadır. Bunlara ek olarak mineralizasyon miktarı ve biyobozunma sonrası rezidü olarak kalan maddenin doğası da önemlidir. Toksik artık maddelere sahip kirleticilerin durumlar ve bu ürünlerin biyoparçalanmaları için gerçekleşen kimyasal reaksiyonlar bitki büyümesini inhibe edebilmektedir. Aslında en önemli nokta oluşan bu ürünlerin çevreye zararının belirlenmesidir. Bu değer de eko-toksiklik olarak adlandırılmaktadır.

Bazı faktörler biyobozunurluk hakkında ipuçları sağlamaktadır. Hidrofobik karakter, makromoleküler ağırlık, jeolların kristalliği ve ya büyüklüğü biyoparçlanabilirlik değerini düşürmektedir. Buna karşılık polisakkaritlerin varlığı biyoparçalanabilirliği arttırmaktadır.